Νίκη Γκαραγκούνη: «Μέρος της καρδιάς μου το Μαρκόπουλο»
Μια σταρ του παρελθόντος του ελληνικού γυναικείου βόλεϊ βρέθηκε στο κλειστό του Μαρκόπουλου για να βραβεύσει την Έλενα Τσβίγιοβιτς, MVP της 2ης αγωνιστικής της Volleyleague.
Η Νίκη Γκαραγκούνη, επί σειρά ετών μέλος της Εθνικής ομάδας, θυμήθηκε τα παλιά και ξαναπάτησε ένα από τα αγαπημένα της γήπεδα.
Βράβευσε την MVP και θυμήθηκε στο www.volleyball.gr μερικές από τις στιγμές που έζησε ως παίκτρια για τρία χρόνια στο Μαρκόπουλο. Αναλυτικά:
Για την βράβευση της Τσβίγιοβιτς: Με μεγάλη μου χαρά αποδέχτηκα την πρόταση της ομοσπονδίας και του Μαρκόπουλου. Είναι μεγάλη τιμή για μένα και σας ευχαριστώ πολύ που με θυμηθήκατε και μου δώσατε την ευκαιρία να βρεθώ και πάλι σε γήπεδο και να βραβεύσω την MVP. Ένιωσα υπέροχα όταν μπήκα στο γήπεδο. Θυμήθηκα τα παλιά και νόμιζα ότι θα παίξω. Είχα ξεχάσει πως είναι η διαδικασία γιατί πλέον έχω άλλες προτεραιότητες στη ζωή μου. Έκανα flash back σε όλα όσα έχω ζήσει και ένιωσα και πάλι το συναίσθημα της αθλήτριας. Χάρηκα πάρα πολύ που τίμησα την Έλενα Τσβίγιοβιτς που βοήθησε το Μαρκόπουλο να νικήσει στην Θεσσαλονίκη τον Άρη.
Για το παρελθόν της στο Μαρκόπουλο: Αγωνίστηκα τρία χρόνια στο Μαρκόπουλο και είναι και αυτή η ομάδα, μέρος της καριέρας μου. Η πιο δυνατή στιγμή που έχω κρατήσει από την τριετή παραμονή μου στην ομάδα είναι το Κύπελλο στην Ιεράπετρα. Είναι η πιο δυνατή αλλά ταυτόχρονα και πιο άσχημη στιγμή της καριέρας μου γιατί δεν καταφέραμε να πάρουμε το Κύπελλο από τον Παναθηναϊκό ενώ είχαμε το προβάδισμα με 8-2 στο τάι μπρέικ. Νομίζω ότι η απώλεια του Κυπέλλου επηρέασε και τη συνέχεια του σωματείου. Θα ήταν διαφορετική η εξέλιξή του αν είχαμε πάρει τότε το Κύπελλο.
Για την καριέρα της: Τα περισσότερα χρόνια τα πέρασα στον Παναθηναϊκό, ο οποίος είναι μια εντελώς διαφορετική ιστορία. Μεγάλες συγκινήσεις, μεγάλες στιγμές, τίτλοι, πανηγυρισμοί …τα έζησα όλα δεν έχω παράπονο. Ο Παναθηναϊκός από το όνομα και μόνο είναι μόνος του μια ξεχωριστή ιστορία. Στο Μαρκόπουλο πέρασα καλά παρά το γεγονός ότι είχα και κάποιες άσχημες στιγμές. Γνώρισα καλούς ανθρώπους, μοιράστηκα μαζί τους πολλά πράγματα και πλέον μένω στο Μαρκόπουλο και θέλω να μαθαίνω ότι η ομάδα πηγαίνει καλά.
Για την οικογενειακή παράδοση: Η κόρη μου (Εύα 6 ετών) παίζει ήδη βόλεϊ στο Μαρκόπουλο. Το ίδιο και η ανιψιά μου, η κόρη της αδελφής μου, της Μαρίας (Νάσια 6 ετών). Μακάρι να μπορέσουμε να ξαναζήσουμε την οικογενειακή κατάσταση Γκαραγκούνη. Πλέον όμως δεν θα λένε για τις αδελφές αλλά για τις ξαδέλφες. Αν το ζήσω δεν ξέρω τι συναισθήματα που θα έχω σαν μητέρα αλλά το σίγουρο είναι ότι θα είμαι στην εξέδρα και θα την στηρίζω. Μακάρι να το αγαπήσει το άθλημα, να περνάει καλά και να το διασκεδάζει. Αυτό θέλω μόνο από το παιδί μου. Η Εύα διαγώνια ή στο κέντρο βλέπω να παίζει. Πασαδόρος δύσκολα θα έλεγα. Η Νάσια θα ήθελα να γίνει πασαδόρος γιατί μου αρέσει πολύ το στυλ της.
